สุไลมาน ยาโม ศิลปินหนุ่มมุสลิมที่ได้รับฉายาและเป็นที่รู้จักกันในนาม “ศิลปินดับไปใต้ด้วยปลายพู่กัน” เด็กหนุ่มไฟแรงจากบ้านคลองช้าง ต.นาเกตุ อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี ที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายบนพื้นฐานครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวย ยึดอาชีพรับจ้างทำสวนทั่วไป แต่สิ่งหนึ่งที่ศิลปินหนุ่มคนนี้มีความแตกต่างจากคนอื่นๆในชุมชนที่นี่ก็คือ การหลงใหลในงานศิลปะมากเป็นพิเศษ มีความฝันว่าสักวันจะต้องเป็น“นักวาดภาพ” ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้ศิลปินหนุ่มได้ขวนขวายหาโอกาสให้กับตัวเอง ไปขอความรู้และเทคนิคจากศิลปินอิสระที่มีฝีมือในพื้นที่ นำกลับมาพัฒนาเป็นงานเขียนของตัวเอง โดยได้เริ่มจากการทำงานเก็บเงินซื้อผ้าใบและสีน้ำมันมาละเลงภาพด้วยความรู้เท่าที่มีอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่งมีโอกาสเห็นข่าวในโทรทัศน์ซึ่งเป็นข่าวพระราชสำนักที่เกี่ยวกับทุนการศึกษาจากศูนย์ศิลปาชีพบางไทร จังหวัดพระนครศรีอยุธยา จึงตัดสินใจเข้ารับทุนเพื่อร่ำเรียนวิชาศิลปะที่ใจรักอย่างจริงจัง

ในช่วงที่ สุไลมาน ยาโม เดินทางไปร่ำเรียนวิชาศิลปะ ที่ศูนย์ศิลปาชีพบางไทรได้เพียง 1 ปี ก็ไดรับข่าวร้ายผ่านทางโทรศัพท์ว่า... “พ่อถูกยิงเสียชีวิต” ซึ่งตนไม่แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน จนกระทั่งได้ยินเสียงสะอื้นร่ำให้ผ่านปลายสาย เขาจึงมุ่งหน้ากลับมาปัตตานีทันที จากความ “สูญเสีย” พ่อซึ่งเป็นที่รักจากเหตุการณ์ความรุนแรงในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ทำให้ศิลปินหนุ่มคนนี้ได้มีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงเยาวชนในพื้นที่ให้หันมาศึกษางานศิลปะ โดยมีความใฝ่ฝันที่จะเปิดสตูดิโอ เพื่อเป็นแหล่งเรียนรู้ในเยาวชนในพื้นที่ สุไลมานจึงกลับไปศึกษาต่อจนสำเร็จ